Dag 21 Maria Hemelvaart

Vanmorgenqq heb ik onze buurman Theo, een Brabander uit Leeuwarden, uitgezwaaid. Hij fietst alleen, met minimale bepakking en doet 100-120 km per dag. Ja, zei hij, ik streef ernaar om ongeveer 2-3 uur op de camping te zijn. pfff.
Hij at tijdens het praten door vier yoghurtjes, pakte de laatste spullen en vertrok om 7 uur. Dan is het nog niet zo heet, aldus Theo.
En daar heeft hij wel gelijk in, want wij wachtten eerst nog op de bakker die op de camping kwam, 14 wachtenden voor mij, ontbijten, inpakken en vertrekken. Was het al kwart voor 10. Manus had opstartproblemen met z’n navigatie, dus om half 11 hadden we nog maar 6 km gedaan. Maar toen gingen we ook echt op pad, met hard zwoegen op klimmende dan wel dalende wegen maar nooit vlak. Onderweg nog een paar grote bunkers gezien, onderdeel van de vroeger Maginotlinie.
Uitgestorven dorpjes. Gelukkig negeerde één bakker de algehele sluiting wegens Maria Hemelvaart en daarom trakteerden wij onszelf op heerlijke vruchtengebakjes. Helaas nergens een leuk plekje of bankje ( denk aan mijn Wet van de bankjes) dus hebben we op het muurtje ergens voor een huis koffie/choco gemaakt en genoten van de traktatie.
We zwoegden verder tot we uiteindelijk weer bij de Moezel aankwamen en konden daar een geleidelijk pad volgen tot Schengen. Klein plaatsje en leuk om te weten dat daar indertijd zo’n belangrijk Europees verdrag is ondertekend. Het schip waarop indertijd het gebeurde, de Princesse Astrid-Marie, hebben we al twee keer voorbij zien varen.
Nog een paar km verder en toen waren we al op de camping. Een Duitse. Vandaag dus Frankrijk en Duitsland gehad, met uitzicht op Luxemburg, aan de andere kant van de Moezel, 100 meter verderop. We hebben net gegeten in het restaurant van de camping, prima voor elkaar.

Burtoncourt - Remich, 50 km, ruim 300 hm.