Dag 22 Communicatiestoornis
Door: Simon
Blijf op de hoogte en volg Simon
16 Augustus 2021 | Luxemburg, Vianden
Wat een verschil: wel 14 graden koeler dan gisteren! En dan een vlak traject: heel geleidelijk langs de Moezel en bij Wasserbillig linksaf langs de Sûr/Sauer. Die combinatie maakte het een goede fietsdag: we zijn 80 km verder, in Vianden. Onderweg in Echternach kon ik Manus nog de boom wijzen waartegen Ans en ik 6 jaar geleden nog onze fietsen vastzetten.
Alleen op het laatst was er in het dal blijkbaar geen ruimte meer voor een fietspad langs de rivier en ging het opeens recht omhoog de heuvel op, eerst een flink stuk 10%, toen een geleidelijk stuk, de bocht om en tsjakka, opeens een stuk van 18%! Ik kwam net boven, maar Manus heeft fietsschoenen die vastklinken aan de pedalen. Doordat hij helemaal stilviel, kwam hij te vallen en kreeg een schram in z’n hand vanwege het prikkeldraad. Dat viel nog mee, maar toen we op de camping kwamen, merkte hij dat hij z’n gehoorapparaat was kwijtgeraakt. Dus gaan we na het opzetten van de tent terug om te zoeken. Dat betekende dat we 16 km extra hebben gefietst, een half uur gezocht en helaas niks gevonden!
Met gevolg dat de communicatie tussen Manus en mij iets moeilijker is geworden.
Ik zat vandaag te bedenken dat Manus en ik het laatst hadden over mensen die een tattoo laten zetten: “Waarom doen mensen dat zichzelf aan?” Ik kan me voorstellen dat enkele lezers denken: wat doen Manus en Simon zichzelf aan: elke dag een eind fietsen, steeds dezelfde beweging, op de camping tent opzetten, matje opblazen, slaapzak uitrollen, douchen, eten koken op de grond, eten op de grond, afwassen, gaan slapen, vroeg opstaan, sanitaire handelingen, ontbijten op de grond, tent afbreken, alles weer inpakken en dat elke dag opnieuw.
Maar wij vinden het leuk. Manus zegt net dat hij niet snapt dat mensen van alles meesjouwen, terwijl je heel basic lekker eten kunt koken!
En ik denk/weet zeker dat fietsen heel gezond is, voor lichaam en geest.
‘s Morgens beginnen Manus en ik allebei met een pilletje, een bloedverdunner. Manus had afgelopen jaar te kampen met vaatvernauwing in zijn been, is hersteld, mag nog niet 100% de oude.
Zelf heb ik 65 jaar nauwelijks iets met gezondheidszorg te maken gehad, maar de laatste jaren toch wat onderzoeken en ongemakken. Een lichte tia, een moeizame knie, een retropatellaire chondropathie, bloedtesten, af en toe wat minder fitte dagen etc.
En nu op de fiets? Ik voel me prima, slaap goed, voel me energiek!
Het Engelse gezegde mag dan zijn: An apple every day, keeps the doctor away, ik vind dat de Nederlandse vertaling kan zijn: “Elke dag een uur op de fiets en je mankeert helemaal niets!
Remich - Vianden 79 (96) km
Alleen op het laatst was er in het dal blijkbaar geen ruimte meer voor een fietspad langs de rivier en ging het opeens recht omhoog de heuvel op, eerst een flink stuk 10%, toen een geleidelijk stuk, de bocht om en tsjakka, opeens een stuk van 18%! Ik kwam net boven, maar Manus heeft fietsschoenen die vastklinken aan de pedalen. Doordat hij helemaal stilviel, kwam hij te vallen en kreeg een schram in z’n hand vanwege het prikkeldraad. Dat viel nog mee, maar toen we op de camping kwamen, merkte hij dat hij z’n gehoorapparaat was kwijtgeraakt. Dus gaan we na het opzetten van de tent terug om te zoeken. Dat betekende dat we 16 km extra hebben gefietst, een half uur gezocht en helaas niks gevonden!
Met gevolg dat de communicatie tussen Manus en mij iets moeilijker is geworden.
Ik zat vandaag te bedenken dat Manus en ik het laatst hadden over mensen die een tattoo laten zetten: “Waarom doen mensen dat zichzelf aan?” Ik kan me voorstellen dat enkele lezers denken: wat doen Manus en Simon zichzelf aan: elke dag een eind fietsen, steeds dezelfde beweging, op de camping tent opzetten, matje opblazen, slaapzak uitrollen, douchen, eten koken op de grond, eten op de grond, afwassen, gaan slapen, vroeg opstaan, sanitaire handelingen, ontbijten op de grond, tent afbreken, alles weer inpakken en dat elke dag opnieuw.
Maar wij vinden het leuk. Manus zegt net dat hij niet snapt dat mensen van alles meesjouwen, terwijl je heel basic lekker eten kunt koken!
En ik denk/weet zeker dat fietsen heel gezond is, voor lichaam en geest.
‘s Morgens beginnen Manus en ik allebei met een pilletje, een bloedverdunner. Manus had afgelopen jaar te kampen met vaatvernauwing in zijn been, is hersteld, mag nog niet 100% de oude.
Zelf heb ik 65 jaar nauwelijks iets met gezondheidszorg te maken gehad, maar de laatste jaren toch wat onderzoeken en ongemakken. Een lichte tia, een moeizame knie, een retropatellaire chondropathie, bloedtesten, af en toe wat minder fitte dagen etc.
En nu op de fiets? Ik voel me prima, slaap goed, voel me energiek!
Het Engelse gezegde mag dan zijn: An apple every day, keeps the doctor away, ik vind dat de Nederlandse vertaling kan zijn: “Elke dag een uur op de fiets en je mankeert helemaal niets!
Remich - Vianden 79 (96) km
-
16 Augustus 2021 - 20:16
Henk Verdonck:
Every day with my Flyer away ! -
17 Augustus 2021 - 11:29
Pierre:
Ik vind t nog steeds leuk om alles te lezen en te volgen. respect voor jullie doorzettingsvermogen! En dank voor t gevoel dat we achterop mee mogen reizen via de verslagen -
17 Augustus 2021 - 14:30
Annie Kampschreur:
Wat leuk om jullie op deze manier te volgen. Wel jammer dat jullie niet bij het como meer zijn geweest daar zijn wij een paar keer geweest in het huis van Hans Jacobs. Dat worden weer heel wat verhalen tijdens het hardlopen Manus . Jullie zijn wel kanjers hoor, nog veel veilige kilometers toegewenst en geniet van alles wat je tegenkomt.
Lieve groetjes van ons Dave en Annie Kampschreur .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
