Dag 4 van Dervio naarVaprio ‘d Adda

Gisteren gegeten bij pizzeria vlakbij. We waren te vroeg en kregen te horen dat alle plaatsen op het terras waren gereserveerd. Binnen waren nog wel plaatsen. Dus 10 minuten gewacht en daarna binnen plaats genomen. Goed gegeten, maar u raadt het al: wij waren al helemaal klaar met eten, terwijl op het terras nog steeds plaatsen onbezet waren! Een ander stel, later dan ons, moest ook binnen maar mocht even later wel op het terras. Ik heb maar niet geprotesteerd…

Om ondanks de warmte toch te kunnen fietsen, namen we een radicaal besluit: om 6 uur opstaan en uiterlijk 8 uur vertrekken.

En warempel, dat lukte. Om kwart voor acht waren we al op pad en was de warmte nog draaglijk. Onderweg vielen enkele dingen op:

• het is zaterdag, ontzettend veel racefietsers en mountainbikers die zich in het zweet fietsen
• Ook erg veel mensen die aan het meer gingen liggen en zwemmen, kanoën, zeilen etc. Maar ook hardlopers op zeer afgelegen plekken.
• Hoog boven in de bergen zag ikallerlei kerkjes. Waarom zo hoog, buiten de dorpjes, vroeg ik af. Ik ben niet katholiek geschoold, is het kerkbezoek op deze manier behalve een geestelijke, ook een lichamelijke boetedoening?
• De auto staat voor de Italianen op een hoger voetstuk dan de fiets. Op een invoegstrook moest ik wachten op de stroom auto’s van rechts. In dezelfde strook als ik scheurden de auto’s om mij heen de weg op, geen een die mij er tussen liet. Even later op een rotonde moest ik van rijbaan verwisselen. Ik stak keurig en heel duidelijk mijn hand uit en voegde mij tussen twee auto’s. Bij het verlaten van de rotonde stak ik weer heel netjes mijn hand uit. Ik verwachtte een compliment, duim omhoog of zo, maar het raam ging open en ik werd door een Italiaanse middelbare dame stevig uitgevloekt. Ik weet nog steeds niet waarom…

Na een half uurtje fietsen, gingen we met de boot over het Comomeer naar de andere kant. Bij de vertrekplaats stond een man mondkapjes te verkopen, nodig op de boot zei hij. Niemand kocht. Maar toen de boot kwam, mocht je alleen de boot op met een medisch mondmasker. Toen moest toch iedereen kopen. Manus vond het onzin, op de boot, in de wind, ver van elkaar is er geen besmettingsgevaar. Op de camping en in de winkels veel meer en daar is het niet verplicht.

Vlak voor Lecco gingen we door twee lange tunnels. Doodeng. Er was verlichting die aanging als er auto’s kwamen, op fietsers reageerden ze echter niet, dus fietsen wij in het donker. Maximale snelheid 70 km en inhalen verboden: geldt blijkbaar niet voor Italianen! Het geluid kon de tunnel niet uit, dus werden we helemaal gehoorgestoord van de auto’s, motoren, ambulance en getoeter. Maar we leven nog.

Na Lecco een mooie route, langs de rivier, veel in de schaduw, mooie sluizen, natuur, dorpjes enzovoort.

Onderweg m’n eerste ijs dit jaar: heerlijk! In Trezzo, na zo’n 65 km, gingen we kijken naar de overnachtingsmogelijkheden. Geen camping, dus nu verblijven we in een 4-****hotel. Erg comfortabel, ik heb voor het eerst in 4-5 jaar (?) een bad genomen en alle apparaten worden weer opgeladen. Ik drink nu een heerlijke wijn uit de regio, ben de naam even vergeten. Morgen weer vroeg op.Aan degenen die hebben gereageerd, hartelijk dank, de aanmoedigingen doen ons goed!