Dag 4 Een dag van zwoegen

Het begon allemaal prima, op tijd opgestaan, alles droog kunnen inpakken en om 9 uur gestart, op weg naar La Roche-en-Ardennes. Degene die de Ardennen kent,weet dat het behoorlijk heuvelachtig kan zijn. Dat weten wij nu ook weer. Vanaf de camping ging het op en neer. Onderweg geen terrasjes, dus in La Roche aan de koffie. Nadat Manus een nieuw schroefje in zijn fietsschoen heeft laten zetten. Door een Nederlandse vrouwelijke fietsenmaker: koste € 0,30!
Na La Roche is het een en al klimmen, urenlang en door dorpjes waar niets te krijgen is.
Vorige week haalden Ans en ik met dochter Rosa nog vakantieherinneringen op. Wij vakantiefietsten vroeger ook wel met de kinderen, Rosa vindt dat achteraf maar niets: vakantie moet je afstemmen op wat kinderen leuk vinden en niet op dat wat je zelf graag wilt doen. Het is dus goed voor mijn gemoedsrust, als ik zie dat anderen ook wel fietsen met kinderen. Gisteren het Belgische gezin, vandaag kwam een jong stel voorbij, hij volgepakt en met aanhanger; zij met voortassen, een klein kind op de bagagedrager en een tweewielige aanhanger achter de fiets! Ze snorden de berg op. Later kwamen we hen weer voorbij, ze zaten in de berm te spelen met het kind, ik schat anderhalf jaar oud!
Tijdens de lunchpauze overdacht ik het klimmen en zei tegen Manus: volgend jaar word ik 70 en dan is het wel tijd voor een elektrische fiets. Manus verschoot ervan en vroeg mij: wie en hoe bepaalt of het “tijd” is? We hebben die vraag maar laten rusten en fietsten verder. Afzien, zwoegen. En toen waren we opeens in Bastogne. Na een drankje aldaar kwamen we op een prima camping. Manus vindt: eind goed, al goed. Morgen kijken we wel weer hoeveel bergen en kilometers we aan kunnen.

Melines- Bastogne 51,3 km, 945 hoogtemeters